Η χαμένη τιμή του χλιδόφτωχου

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ, 28.9.2011

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».

Χειρότερο απ’ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ’ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ’ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν’ απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ’ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ’ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ’ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ’ όλα είναι το δικό μας σενάριο; 

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ’ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε; Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ’ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ’ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ’ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο. 

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ’ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος.Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους. 

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν’ αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά. 

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ’ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών. 

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν’ αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις. 

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ’ απολυθούν κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ’ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα. 

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. 

Γι’ αυτό θέλω να τελειώνουμε.

Πηγή

Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κατρούγκαλος για την λευκή ψήφο

Όσον αφορά το θέμα της λευκή ψήφου που ταλανίζει τα μυαλά μας τόσο καιρό τώρα, προσθέτω την απάντηση του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιώργου Κατρούγκαλου σε ερώτηση του Κωνσταντίνου Μπογδάνου στην εκπομπή του.

ο Γιώργος Κατρούγκαλος στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο για λευκά-άκυρα-αποχή by elegr

Ακούστε τον συνταγματολόγο Γιώργο Κατρούγκαλο (ιδρυτικό μέλος της ΕΛΕ) στην εκπομπή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου.
Ένα κόμμα με το 15% του εκλογικού σόματος με ένα 50% αποχή πάει στο 30%. Αν δε, συνδυαστεί και με ένα 20% λευκά, τότε έχει και αυτοδυναμία. Αναφορικά με την φήμη ότι με 50% αποχή ή 50% άκυρο αλλάζει όλο το σύστημα δεν βγαίνει κανένας κτλ…

Bottom line: η λευκή ψήφος είναι άκυρη και απλά ένα στατιστικό. Ένα στατιστικό!! Απλά!

Αυτό, όμως, που παραμένει και στριφογυρίζει στο μυαλό είναι η παρατήρηση ότι τελικά η αποχή, τα άκυρα (μορταδέλες κτλπ) και τα λευκά βοηθούν (εκτοξεύουν βασικά!) το πρώτο κόμμα! Όσο μεγαλύτερη η αποχή, τόσο πιο δυνατό το πρώτο κόμμα!

Και τα υπόλοιπα φυσικά ωφελούνται, γιατί το ΚΚΕ, παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να έχει λιγότερες έδρες στη Βουλή και κάποιο που τώρα είναι εκτός θα μπορούσε να διεκδικήσει κάποια έδρα.

Προσωπικά, θεωρώ υπερβολικά ποταπό για κάποιον να δικαιολογήσει ή να ταχθεί υπέρ οποιουδήποτε κόμματος της Βουλής. Το να είσαι μικρό κόμμα δεν είναι δικαιολογία για την αδράνεια . Από τη στιγμή που είσαι μέσα στη Βουλή, γνωρίζεις και φέρεις ευθύνη. Αλλά κανένα κόμμα δεν ενημερώνει τους πολίτες, παρά μόνο όταν περιμένει κάποιο όφελος απ’ αυτό.

Σχετικά:

Η δύναμη της λευκής ψήφου

Victory at Zuccotti Park! #OWS

Dear Readers, Last night we published a special call to action urging our readers to occupy Zuccotti Park early this morning to defend the community from what seemed to many an effort to evict the protesters and end the occupation. Mayor Bloomberg had announced that the occupiers must leave the park from 7am to 7pm this morning allegedly so that the city could clean the area. Yesterday, at the OWS General Assembly it was decided that the occupiers would themselves clean the park in addition to allocating $3,000 in GA funds to hire professional cleaners. Throughout the day and well into the night the protesters put this plan into action. We attended another smaller meeting last night (though this was several blocks away from Zuccotti Park, there were at least ten police officers present), in which the protesters prepared the strategy for this morning's event. Volunteers were given the opportunity for assignment in various roles, some of which required training. Roles included column (linking arm to arm to form a barrier), escort, jail support, media wrangler, and others and were classified as either "arrestable" or not, giving volunteers fair warning of the likelihood of arrest. Click here to view NationofChange's exclusive footage from the event. As we joined this morning's meeting in the center of the park, the tension was palpable. Dozens of uniformed and unknown numbers of undercover NYPD police officers surrounded the square, and nearby vans filled with SWAT officers stood by.  We were amazed to watch as an increasingly large crowd continued to file in from all parts of the country and beyond in numbers which appeared to exceed three thousand. As the General Assembly prepared the crowd at large for the upcoming act of civil disobedience, various scenarios and options were offered. We could form a column surrounding the park and forming a first line of defense, we could remain in the center of the park (this is what our team had decided to do), or we could cross the street and offer moral support to the occupiers. The energy of the crowd was infectious and each of us found ourselves inspired to defy the authority gathering against our borders. As we prepared ourselves for the oncoming assault it was difficult not to recall descriptions of siege warfare of the European middle ages. In typical melodramatic fashion, it was at this instant when breaking news was echoed across the human microphone system (traditional voice amplification being prohibited), announcing that the Park's owners, Brookfield Properties, had decided to "postpone the cleaning of the park." The crowd broke out into enormous cheers, and applause. Many began reciting chants such as: "the people / united / will never be defeated" and others began to sing, dance, and some could be seen shedding tears of joy. A considerable effort by those in power was made to remove the protesters from their occupation and that effort was defeated. At least for the time being, the people hold Liberty Square and are now celebrating their victory on Broadway and Wall Street. Thank you for all that you do. Respectfully Yours, Rebecca Buell, Executive Director, Donna Luca, Board President, and the NationofChange Team

Related articles

• Russell Simmons Just Offered Mayor Bloomberg To Pay For Zuccotti Park Cleanup (businessinsider.com)
• Bloomberg Backs Down On Evicting OWS Protesters From Zuccotti Park (crooksandliars.com)
• Watch live: 'Occupy Wall St.' protesters defend space in Zuccotti Park | The Raw Story (faktensucher.wordpress.com)
• Occupy Wall Street wins! Mayor Bloomberg brushed off (redantliberationarmy.wordpress.com)
• Occupy Wall Street Protesters Remain in Zuccotti Park as Cleanup Is Canceled (nytimes.com)

Το επόμενο εγχείρημα

Το επόμενο εγχείρημά μου θα είναι η φωτογραφία! Λατρεύω να βγάζω φωτογραφίες! Αυτό λοιπόν θα κάνω. Σήμερα μάλιστα, καθώς διάβαζα το προφίλ ενός φωτογράφου μού έμειναν στο μυαλό κάποια από τα λόγια του. Είχε ξεκινήσει κι αυτός πρόσφατα τη φωτογραφία αγοράζοντας μια Nikon DSLR κάμερα πριν τρία χρόνια και τότε συνειδητοποίησε πόσο όμορφος είναι ο κόσμος γύρω μας! Έγραφε ότι πλέον έκανε μικρές παύσεις μπροστά σε διάφορες πιθανές λήψεις και τελικά άρχισε να τις αναζητά εξερευνώντας τα μέρη γύρω του.
Η αναζήτηση για τις όμορφες, ή τουλάχιστον γι' αυτές που έχουν ένα ιδιαίτερο μήνυμα για τον καθένα μας, λήψεις  μας αναγκάζει στο να γνωρίσουμε τον κόσμο γύρω μας. Φύση, πόλεις, ζώα, πουλιά, λουλούδια, θάλασσα, ουρανός και κυρίως άνθρωποι, σε διάφορες στιγμές. Προτιμώ το γέλιο, τη χαρά ή τα βλέμματα που ατενίζουν το κενό.

Crops - South Germany