Κινδυνεύεις; Κλωνοποιήσου....

Σήμερα διάβασα ένα ωραίο άρθρο στο Wired Science για ένα ζωάκι της θάλασσας, του οποίου το όνομα (sand dollar!!) έφαγα τον κόσμο να μάθω πώς είναι στα ελληνικά αλλά τo μόνο που βρήκα είναι ότι το άρθρο για τα εχινόδερμα στην ελληνική wikipedia ακόμα περιμένει να γραφτεί...

Τέσπα, όταν τα ζώα αισθάνονται τον κίνδυνο να πλησιάζει, αντιδρούν με διάφορους τρόπους, όπως το να φουσκώνουν, να μεταμφιέζονται, να αναμιγνύονται με το περιβάλλον τους, να σφυράνε αδιάφορα ή την πατροπαράδοτη τακτική του "..τρεχάτε ποδαράκια μου μη γίνουμε μεζές..."

Αυτό όμως το ζωάκι είναι ο καλύτερος μάγκας απ΄όλους τους υπόλοιπους γιατί στη περίπτωση που ζοριστεί και δει ότι το φάγωμα δε το αποφεύγει, τι κάνει; Κλωνοποιείται!!!!!!
Αν έχει τον θεό του!!! (Όπως θα έλεγε και η αγαπητή Εκκλησία μας για το θέμα...)
Παράγει, λοιπόν, ατάκα κι επιτόπου ένα κλώνο του, μεγαλύτερο σε μέγεθος, και τη γλιτώνει το ίδιο και απολαμβάνει τη ζωή (όπως ένα ζώο δίχως χέρια, πόδια, κουλουπου...). Ο κυνηγός τρώει προφανώς το μεγαλύτερο και έτσι έχουμε και το ζώο ολόκληρο και τον κυνηγό χορτάτο...

Υπάρχει κι ένα άλλο τέτοιο "δολάριο", ξαδερφάκι του πρώτου το οποίο, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, είναι εξαιρετικά αργό και όποιος είναι αργός σήμερον ημέρα τρώγεται δίχως δεύτερη σκέψη!

Να φτιάχναμε κι εμείς κλώνους μας, ε; Τι θα γινόταν...

"-Αδερφούλη! Κοίτα μια ωραία, μεγάλη, ριγέ γατούλα στη ζούγκλα πίσω μας! Πήγαινε παίξε λιγάκι κι έρχομαι κι εγώ σε λίγο..." ;-)